มิตรภาพที่เลือนหาย แต่งดงาม

ข้างหน้าเป็นถนนที่เลือนหายไปกับสายน้ำ

แปลก..! แม้เลือนหายไปจากสายตา นั่นกลับกลายเป็นความงดงามที่ตรึงอยู่ในใจ

ตรึงตราอยู่ในใจเหมือนมิตรภาพที่มิเคยลืมเลือน

ถนนมิตรภาพ เป็นชื่อเรียกของทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 2 จากสายสระบุรี ถึงหนองคาย หนึ่งในสี่ทางหลวงสายสำคัญของไทย มีระยะทางทั้งสิ้น 509 กิโลเมตร ได้รับความช่วยเหลือจากรัฐบาลสหรัฐอเมริกาในด้านงบประมาณ เทคนิควิชาการในการก่อสร้าง นับเป็นทางหลวงสายแรกที่ก่อสร้างถูกต้องตามแบบมาตรฐานการก่อสร้างทางหลวงทุกขั้นตอน และเป็นทางหลวงสายแรกของประเทศไทย ที่มีผิวจราจรลาดยางแบบแอสฟัลติกคอนกรีต (Asphaltic Concrete)

เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2493 คณะรัฐมนตรีอนุมัติให้ตั้งชื่อถนนช่วงสระบุรี-ปากช่อง-นครราชสีมาว่า “ถนนสุดบรรทัด” ช่วงนครราชสีมา-ขอนแก่น-อุดรธานี-หนองคาย ตั้งชื่อว่า “ถนนเจนจบทิศ”

20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2500 เปลี่ยนชื่อเป็น “ถนนมิตรภาพ” เพื่อแสดงถึงมิตรภาพของประเทศไทยกับสหรัฐอเมริกาในการก่อสร้างถนนร่วมกัน โดยมีพิธีมอบถนนให้ประเทศไทย ในวันที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2500

นั่นคือถนนมิตรภาพสายเดิม

จากนั้น เมื่อมีการก่อสร้างเขื่อนลำตะคองขึ้นในปี พ.ศ. 2507-2512 บริเวณช่องเขาเขื่อนลั่นกับช่องเขาถ่านเสียดทับลงไปบนถนนมิตรภาพสายเดิม ครั้งนั้น จึงได้ก่อสร้างถนนมิตรภาพสายใหม่ที่ใช้กันอยู่ในปัจจุบันนี้ควบคู่กันไปด้วยเพื่อทดแทน

มิตรภาพสายเก่าจึงเป็นที่รู้จักคุ้นชินเฉพาะคนรุ่นเก่าเท่านั้น

ปัจจุบัน จากกรุงเทพถึงสระบุรีเลี้ยวขวาสู่ถนนมิตรภาพ วิ่งตรงยาวจนถึงทางแยกเลี้ยวซ้ายเข้าตัวอำเภอปากช่อง(ถนนมิตรภาพสายเดิม) ขับยาวผ่านตลาด ถึงหนองสาหร่าย ขับช้าลงหน่อยคอยมองดู มีทางแยกเข้าบ้านท่างอยอยู่ซ้ายมือ

เมื่อเข้าลึกมาในหมู่บ้านจะมีตลาดปลาอยู่สองข้างถนน ครั้งเราไปนั้น ขณะนั้น แม่ค้านอนเปลพักผ่อน เพื่อนผู้ใจดีที่นำทาง บอกว่า ตลาดมันวายแล้ว เรามาสาย เขาจะเอาปลาขึ้นมาอีกทีตอนบ่ายสาม บ่ายสี่ ที่นี่จะคึกคักช่วงเช้าจนถึงสิบโมงตลาดจะวาย เริ่มคึกคักอีกทีช่วงสี่โมงเย็น

 

จากตลาดปลาท้ายอ่างลำตะคอง ถนนตรงยาวทอดดิ่ง สองฟากถนนมีคนจับกลุ่มจากทั้งรถเก๋ง ปิกอัพ และมอเตอร์ไซค์จอดเรียงราย เก็บเกี่ยวบรรยากาศแห่งมิตรภาพ รถจอดปิกนิก กลุ่มหนุ่มจี่หอยกิน ชาวบ้านทอดแห บางคนเตรียมเรือ ครอบครัวตั้งวงข้าวแย้มยิ้ม เรียกให้เราร่วมวงกินข้าวด้วยกัน

และโน่น วัยเยาว์เดินลุยน้ำเพื่อมุ่งไปสุดถนนด้วยใจคึก

เพื่อนเล่าให้ฟังอีกว่า ที่นี่โดนสั่งปิดแล้วไปแล้วครั้งหนึ่ง เนื่องจากถูกมองว่าเป็นแหล่งมั่วสุม ขายของ ทิ้งขยะทำลายสิ่งแวดล้อม เมื่อร้องขอให้มีการเปิดได้อีก ชาวบ้านและท้องถิ่นก็สัญญาว่าจะดูแลกันเองให้ดี ทุ่มก็ปิด ช่วยกันเก็บขยะ

 

ตรงเข้าไปเรื่อยๆ เริ่มมีน้ำปริ่มริมถนน สองฝั่งมีเรือจอดรอออกจากฝั่ง มีคันเบ็ดเกี่ยวเหยื่อปักรอเหยื่อ

เส้นทางแคบลง น้ำปริ่มล้นเอ่อท่วมขึ้นมาบนถนน สะพานเริ่มผุกร่อน

มองไกลออกไป เส้นทางสายนั้นลับหายลงไปในผืนน้ำ

ลับหายไปจากสายตา เลือนหายไปกับเวิ้งน้ำกว้างใหญ่

 

บางครั้งเส้นทางที่ร่วมเดินอาจจะเลือนหาย

มิตรภาพต่างหากที่มิอาจจะเลือนหาย คงอยู่ในความทรงจำเสมอ

 

ขอบคุณ พอ.ฤทธิพล จันทเขต เพื่อนผู้ใจดี ที่แนะ..นำทางไปถึงที่
มิตรภาพงดงามเสมอ

………………………………………………………………………………..

 

เขื่อนลำตะคอง

เขื่อนลำตะคอง ตั้งอยู่ตำบลลาดบัวขาว ห่างจากตัวเมืองนครราชสีมาประมาณ 62 กิโลเมตร มีทางแยกจากทางหลวงหมายเลข 2 (นครราชสีมา-สระบุรี) บริเวณกิโลเมตรที่ 193-194 ประมาณ 2 กิโลเมตร เป็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ เริ่มสร้างในปี พ.ศ. 2507 แล้วเสร็จในปี 2512

สิ้นค่าใช้จ่ายรวม 236 ล้านบาท

บริเวณรอบขอบเขื่อนเก็บน้ำอยู่ติดริมถนนเลาะเลียบไปกับถนนมิตรภาพสายปัจจุบัน เป็นผืนน้ำกว้างใหญ่ไพศาลสุดสายตา มีภูเขาโอบล้อมเป็นทิวทัศน์ที่สวยงาม โดยเฉพาะช่วงพระอาทิตย์ขึ้นและตกดิน แสงสะท้อนจากผิวน้ำงดงามชวนมอง

หน้าแล้ง ถ้าน้ำในอ่างลดลงมากจะมองเห็นถนนมิตรภาพสายเก่าที่อยู่ก้นอ่างได้อย่างชัดเจน เป็นสัญญลักษณ์บอกถึงความแห้งแล้งมาเยือน

นักท่องเที่ยวสามารถเดินเที่ยวบนสันเขื่อนเพื่อชมทิวทัศน์ของอ่างเก็บน้ำ มีฉากหลังเป็นภูเขาสวยงาม โดยไม่จำเป็นต้องเข้าไปถึงตัวเขื่อน บริเวณขอบอ่างเก็บน้ำริมเขื่อนถนนมิตรภาพ มีจุดแวะชมวิวหลายแห่ง บางแห่ง มีร้านอาหารหลายร้านให้นักท่องเที่ยวเลือกรับประทานพร้อมกับชมวิว อาหารที่โดดเด่นคือ อาหารประเภทปลาที่จับจากอ่างเก็บน้ำ เช่น ปลาช่อนตัวใหญ่ย่างเกลือ ปลากระทิงต้มยำ อาหารพื้นบ้านประเภทส้มตำ ไก่ย่าง

CR: thai.tourismthailand.org