“เมืองตาก” อยากให้หันมองกลับมา อย่าเบือนหน้าจากไป
อีกนิดเดียวเราก็คงพลาด หากไม่ฮึดอีกอึดใจ ที่ไม่ยอมหันหลังกลับไป บางทีมันก็เหมือนมีอะไรบางอย่างรอคอยเราอยู่ จึงไม่ยอมหยุดมองหาแม้ว่าจะยังไม่เจอ เพื่อนร่วมทางเดินย้อนกลับมา ผ่านพุ่มไทรที่ห้อยระโยงระยาง แม้จะมองจากไกลๆ เราก็เดาได้ว่า เขาแบกความผิดหวังก้อนใหญ่กลับมาด้วย “ไม่มีอะไรเลยว่ะ เดินไปตั้งไกล ที่เห็นไม่ใช่แค่นั้นนะ มันลึกเข้าไปอีกไกลมาก” เขาร่ายอีกยาวว่า ที่นี่คงไม่ใช่วัดที่มีเจดีย์ที่บรรจุพระอังคารของบิดาและมารดาของพระเจ้าตาก ที่เรากำลังตามหา เรายืนอยู่ที่ “วัดกลางสวนดอกไม้” ที่คนในเมืองตากบอกกับเราว่า “วัดสวนดอกไม้” (การเรียกชื่ออาจจะมีตัดทอนบ้างเป็นธรรมดา) มีเจดีย์ที่กล่าวถึงอยู่ และเราก็มาถึงแล้ว ด้วยความเงียบและไร้ผู้คนให้สอบถาม เราจึงใช้เวลาเดินหากันพักหนึ่ง จนได้พบว่า น่าจะไม่ใช่วัดแห่งนี้ หรือบางทีข้อมูลจากต้นทางของเราอาจจะผิดเสียแล้ว แต่จากการค้นหาเส้นทางในกูเกิล ข้อมูลมันก็เป็นไปในทำนองเดียวกันนี้ ไม่เป็นไร ถึงจะยังไม่เจอ เราก็จะหาต่อไป จริงๆ แล้ว วัดสวนดอกไม้ก็มีความน่าสนใจอยู่ไม่น้อย จากความร่มรื่นภายในวัด และยังมีสถานที่สำคัญอย่างเจดีย์เสี่ยงทายบารมีของพระเจ้าตากอยู่อีกด้วย เราเดินแบบไร้จุดหมายไปหน้าวัด บ้านเรือนในย่านนี้ดูเงียบเชียบ (เงียบไปหมด ทั้งบ้านทั้งวัด) หยุดที่บ้านหลังหนึ่ง มองลอดรั้วเข้าไปเห็นกลุ่มลุงๆ ป้าๆ